در اقلیم احواز، در برابر رنج و محنت مردم در مواجهه با سیاست‌های سرکوب و ظلم که توسط نظام جمهوری اسلامی ایران تحمیل می‌شود، صبر و استقامت جلوه‌گر است. ساکنان این اقلیم با وضعیتی از به حاشیه رانده شدن و سرکوب بیش از حد مواجه هستند که وصف ناپذیر است. آنها از سیاست‌هایی رنج می‌برند که از مرزهای ظلم و استبداد فراتر رفته است. در میدان‌های سرکوب و زیر سایه‌های ظلم، کلمات استقامت و همبستگی بر دیوارهای احواز جوانه می‌زند، جایی که مردم و زندانیان سیاسی رو در رو با هم علیه نظام سرکوبگر ایران ایستاده‌اند.
نوشتن شعارها بر دیوارها بیان مستقیم صدای مردم ستمدیده است و وسیله‌ای موثر برای نشر پیام مقاومت و همبستگی است. این شعارها مانند تابلوهای هنری هستند که خشم و ناراحتی نسبت به ظلم و ستم را بیان می‌کنند و جهانیان را به یاد رنجی که مردم احواز روزانه تجربه می‌کنند، می‌اندازند. این شعارها نماد استقامت و عزم برای مقابله با ستم با تمام قدرت هستند و یادآور این نکته‌اند که آزادی به سادگی به دست نمی‌آید، بلکه نیازمند فداکاری و مقاومت تا آخرین لحظه است.
با کلماتی ساده و قوی، این شعارها بیانگر رد سرکوب و استبداد هستند و عدالت و آزادی برای مردم احوازی را فریاد می‌زنند. این شعارها مطالبات مردم را خلاصه کرده و همبستگی با زندانیان سیاسی و تمامی مظلومین را نشان می‌دهند، که پیام روشنی از امید و مقاومت در برابر ظلم و ستم به ارمغان می‌آورند.
این شعارها صرفاً کلمات گذرا نیستند، بلکه فریادی از ته دل هستند که عدالت و حق را طلب می‌کنند و به همبستگی جهانی برای توقف نقض حقوق بشر و شنیدن صدای مردم مظلوم دعوت می‌کنند. این‌ها به ما یادآوری می‌کنند که قلم از شمشیر قوی‌تر است و فریاد حقی که خواهان آزادی است، نمی‌شود آن را با سلاح سرکوب و ترور شکست داد.
